Werd ik nu wakker in een bezette regio of niet? Als ik sommige kranten mag geloven is dat het geval. Andere kranten interpreteren dan weer iets anders. Hoe moet ik als nieuwsgaarder en schrijver van opiniestukken dit nu weer aan malkander breien?

Wellicht door de straat op te gaan in een werkmansdorp net buiten Barcelona en te peilen in hoeverre dit nu een bezetting is of niet. Niet dus. Alles is als vanouds op een zondagochtend. Rond de middag loopt de plaatselijke knijp vol. De helft van de vaste klanten aan de Chinese eigenaar zijn kop zagend om het voetbal op te zetten, de andere helft om motorraces mekkerend.

Na wat heen en weer geroep en gezaag komt men tot een overeenkomst. Het laatste kwartier van de race kan op. Voor de rest het voetbal.

De lolligaard van het stel roept: “Bon dia!” in het Catalaans bij het binnenstappen. En roept daarop meteen luid: “Ow! Dat mag niet meer vanaf nu! We zijn bezet”. Gelach tot gevolg. In deze knijp interesseert het voor even blijkbaar niemand een bal, los van het voetbal. Op naar het volgend plaatselijk barretje dan maar. Ver hoef ik niet te zoeken, vijfhonderd meter verderop.

Alweer een Chinese eigenaar. Zowat alle barretjes werden na de bankencrisis in stilte door Chinezen overgenomen in Catalonië en de rest van Spanje. Alweer van hetzelfde laken een broek. Het interesseert geen kat die 155. Alsof iedereen het gezeik kotsbeu is. Morgen moet er gewerkt. Vandaag schijnt de zon. God schept de dag en moeder de soep.

Of morgen die soep heet zal geschonken worden als de politieke machinerie weer op gang trekt is nog de vraag. Dat er een probleem is valt niet te ontkennen. Wel vind ik de verhalen die ik lees in buitenlandse kranten als stond het land hier in lichterlaaie ronduit belachelijk en onjuist.

Ja, er lopen heethoofden rond. Ja, er zijn getuigenissen van 30 neo-nazi’s die een café verbouwen. Ja er zijn manifestaties geweest en zullen er nog zijn, Maar tevens lopen hier 7,5 miljoen Catalanen rond. Die gaan werken, hun auto wassen, hun vreet gaan kopen in de supermarkt, hun kinderen huiswerk helpen maken en op zondag hun wijn gaan drinken.

Dit is maar een impressie vanuit een werkmansdorp. Die me toont dat ook het tegenovergestelde zal bestaan. Plekken waar nu volop over politiek gediscussieerd wordt. De gemoederen wellicht oplaaien. Maar het toont me de verdeeldheid die zowel de Catalaanse als de Spaanse regering wisten te zaaien. Met overweldigend succes.

Het wrange is dat diegene die niet voor onafhankelijkheid is, ook de gematigden, meteen “facha!” naar de kop gegooid krijgen. “Fascist!”.
Terwijl de extreme flanken van beide kampen eender denken, reageren, ageren en redeneren: Nationalisme. Enige verschil is de kleur van de vlag.

De gematigden der beide kampen zitten nu bij de Chinees te palaveren wat er op tv komt: Voetbal of motorraces.

Tom