Hoe het zit in de lage landen met het vertonen van ongepoetste beelden over Aleppo weet ik niet, dat ze alhier in Spanje op het avondnieuws tijdens het verorberen van een kippeboutje ongecensureerd de buis worden opgegooid wel.

En al bij al hoeven die beelden voor me niet op dat moment. Het lijkt mij eer iets voor na het avondnieuws, liefst op zaterdagavond wanneer we zijn allen knus voor de buis kruipen gedrapeerd met een dekentje en een goed glas wijn. Prime time! Reality zonder weerga.

Na vele jaren deze en gene totaal banale medemens zijn of haar gekwatel aanhoord te hebben, zich verkneukeld te hebben hoe een bende jonge koppeltjes vogelden als konijnen mits wat wijnen en bieren op een of ander godverloren eiland, is het nu tijd voor het echte werk, de volgende stap: Real reality.

En het programma kan op eender moment van start, want de bommen raken niet op, blijven dag en nacht vallen, dus loopt het reclameblokje een iets uit, niet getreurd, altijd op tijd.

Bij het instorten van wat muren en rondvliegen van een paar ton puin waar mensen meteen een gratis begrafenis aangeboden krijgen zoemt de camera in op een wicht van een jaar of zes, met een ietsje geluk krijgt de vader of de moeder niet een muur op zijn smoelwerk en kan meteen deelnemen aan het programma, hopelijk krijgt hij nog wat woorden uit zijn strot en is hij niet helemaal van de plank, niet flauw doen vriend, kwestie van ons kijkplezier toch wat op te vrolijken met een woordje uitleg over zijn diepste gevoelens, besognes, verlangens en dromen. Op de achtergrond zou wat gekerm van het zieltogende kind werkelijk zo schone televisie opleveren.

Ziekenwagens hoeven niet in beeld, daar zijn er nog amper van en ‘t is toch schoner om een vader met zijn kind in de armen halfvoorgebogen rennend om rondvliegende kogels te ontwijken, te aanschouwen vanop de sofa.

“Breng nog een pintje mee schat,” roepend naar diegene die even pissen moest tijdens dit real reality gezellig avondje.

En hoe van de pot gerukt het u ook in de oren moge klinken, het zou moeten dit programma. Dag en nacht. Tot een aantal mensen heel misschien tot het besef komen: Die vluchteling hier in de straat komt uit die hel? Die komt hier niet zomaar de toerist uithangen?

Neen, dat komt hij niet!