Vervolg op “Het walhalla van het hol gekwaak(5)”

In deze miljoenenstad toefden wel een vijftigtal mensen die Nederlands spraken en voldoende nooddruftig of avontuurlijk waren om dit werk te doen, werd geredeneerd.
Die redenering was juist gebleken. Met wat vallen en opstaan. Dat de helft van de mensen die aangenomen werden na anderhalve maand ook alweer het pand verlieten door de lage verloning was blijkbaar ingecalculeerd. Degenen die wel bleven bleken om een of andere reden even geen andere keus te hebben dan voor nu de voorwaarden, late en foute betalingen te slikken. Rond en omtrent twaalf betalingen van iets meer dan duizend euro per maand zonder vakantiegeld, eindejaarsgeld of vervoerskosten. Wie biedt minder? Zelfs een glaasje water werd niet aangeboden ondanks het ganse dag lustig aan de telefoon te moeten kwaken. Het kon aangekocht aan de ingang van het verdiep. Als je je pasje niet vergat natuurlijk.

Een deel van dat verdiep werd gehuurd in een zakenwijk die gebouwen was in de vette jaren, en die men niet verhuurd kreeg. Gedurende een paar jaar was Spanje in een spiraal van economische stilstand en hoogtij vierende corruptie beland. De indignados hadden een tijd van hun kloten gemaakt. Uit arren moede waren die ook afgedropen. Een mens moet eten. Dus slikten die nu ook vandaag de dag de hervormingen in de vorm van lonen waar een mens net niet van stierf. Net niet van leefde.

Een kantoorgebouw volgestouwd met rijen bureaus. Elke werkplek afgescheiden door manshoge schotten. Tachtig hokken. Bedrijven uit alle hoeken van Europa waar een mens teveel koste aan loon voor arbeid, zwermden richting deze honingpot. De dagelijkse bellers die ergens een duur product hadden aangekocht, wellicht vervaardigd in China hadden geen flauw vermoeden dat ze vanuit Lotenhulle of Zandvoort naar Barcelona belden.

Dat ook alweer dat in China gefabriceerde product door onderbetaalde handen was in elkaar gezet interesseerde niemand geen bal. Waarom ook? Als terrorisme uit geloofsovertuiging bestaat waarom zou economisch terrorisme niet mogen. Bij geloofsterrorisme vloeide bloed, bij economisch terrorisme niet. Daar werd het slachtoffer heel traag de strot toegenepen.
Sylvain glimlachte bij die gedachte. Hij was te oud om zich nog druk te maken. Had afstand genomen. Deelnemen is een keus, en wat vreet, sigaretten en bier waren hem voldoende deelname.

“U bent verlamd. Komt er niemand langs bij u? Familie, vrienden?”
“Ik ben weduwnaar, tweemaal daags komt de thuisverpleging. Des ochtends om me in mijn rolstoel te helpen en ´s avonds om me in bed te stoppen. Ik kijk van ´s ochtends tienen tot ´s avonds televisie meneer. Is mijn plezier en afleiding. Dit is een ramp als ik in een stil huis moet zitten. Ik volg Formule 1 en veldrijden. Ik kijk nieuws en volg alles aan wetenschap op Discovery. Kan u mij alstublieft helpen?”

“Volgende metro 3m 50s”

Tom

Vervolg “Het walhalla van het hol gekwaak(7)”