Vervolg op “Walhalla van het hol gekwaak(4)”

Elke ochtend op metro en trein voelde Sylvain hoe eenieder als een rat in de val zat in geval van een bom of plots met Kalashnikov rondmaaiend individu. Hij had geen idee hoe hij reageren zou. De held? De kogelregen opvangend om de baby te redden die in zijn koetsje lag te kirren? Sylvain glimlachte bij deze gedachte, hij zag zichzelf al een medaille opgespeld krijgen en..

“PIEP!”

Sylvain vloekte een paar stenen uit de grond luidop. Klikte: “Inbound”

“Scharlaken klantendienst goedemorgen! U spreekt met Sylvain hoe kan ik u helpen?”
Met warme en luide stem. Ritmisch als een gezongen liedje waarvan meerdere beller moet gedacht hebben dat hij met een antwoordapparaat te maken had.
Een trage spreker dacht Sylvain toen hij een zachte stem hoorde. Een man.
“Goedemorgen meneer, mijn televisie doet het niet. Ik kan geen enkele zender meer ontvangen,” De toon van de stem raakte. Er klonk pijn in. Een schrijnende vraag om hulp. Dit was een mens die leed voelde Sylvain in elk zenuweinde.

Altijd wilde hij graag een klant die kloterij had met zijn zooi uit de brand helpen. Maar deze mens leed. Dit had niets te maken met televisie, Internet of telefoon.

“Mag ik u vragen of u de bekabeling al gecheckt heeft meneer?” vroeg Sylvain op zijn eigen enthousiaste toon terwijl hij het antwoord al kende op zijn vraag. Om een of andere reden kon deze kerel dat niet. Deze man was hulpbehoevend en alleen.
“Dat kan ik niet meneer, ik ben verlamd,” kwam het door Sylvain alreeds verwachte antwoord. De woorden werden uitgesproken alsof hij voor een tribunaal stond en schuld bekende. Zijn ziekte was zijn schaamte.
Sylvain bekroop de zin op te staan en naar het adres te trekken van deze sloeber en zelf te kijken wat er aan de hand was. Ware het niet dat hij 2000 kilometer van België verwijderd was.
Zoals vele call centers, was ook dit call center in het buitenland. De lage loonlasten in dit Mediterraan land en de nieuwe arbeidswetgeving die zowat alles toeliet onder het mom van hervormingen om de economie aan te zwengelen waren vele bedrijven niet ontgaan. Zo ook niet dit Nederlands bedrijf. Er zaten vijftig dure menselijke antwoordapparaten teveel te kosten in Amsterdam. Die moesten dan maar vervangen. Niet dat het bedrijf verlies leed, integendeel. Het maakte niet de winst die enige juiste is: Een schandalige.
Als gulzige beren op gevulde honingpotten likten ze hun vingers af bij de idee dat het ei van Colombus gevonden was.

“Volgende metro 3m 58s”

Tom

Kreeg een vervolg “Walhalla op het hol gekwaak(6)”