De familie met hun nieuwe nog in elkander te vloeken Överbïdege wipstoel. De paus zich een elpee aanschaffend denkende dat Francisus van Assisi ook niet meteen spoorde. De jonge snaak met zijn nieuwste stuk techniek nog in de doos aan de kassa, nu al zich verkneukelend hoe hij de apps zal installeren en hij zijn lief zal eren via Whatsapp wijl fanatiek te Wordlen.

Winkels mogen weer open, en gelukkig maar voor de eigenaars.

Reizen mocht weer. De buitenlanden fluisterden hun onweerstaanbare lokroep: Kom, kom, kommer en kwel is hier eender maar de zon schijnt hier wel en de horeca is open. EEEEEnnnnn, tromgeroffel alom: de musea zijn hier open! Naar theater mag gegaan!

Terwijl in een landje ooit omschreven als progressief, frivole beslissingen hoogtij vierden in al hun onbegrijpbaarheid en kneuterigheid. Vasttouwen kon men er niet aan knopen, krijgen kon men er geen hoogtes van. De wereld op zijn kop.

In die vlek op de wereldkaart heerste volgens regeerders een virus dat alleen vat had op kunst. Ze veroordeelden makers en liefhebbers van deze blijkbaar overbodigheid niet met een nachtwacht die over stilte en orde waakte maar tot vasten. De paus glimlachte tevree dit horend tussen de klanken van zijn nieuwe elpee. Vasten blijft tenslotte een gezonde bezigheid qua boetedoening.

Redenerend dat de malloot die wel een stuk verfgekwak op een doek kon smaken, de idioot die zijn oren een stuk voordracht strelen konden, veel vatbaarder was voor dat virus dan de de bezoeker van de bemeubelbaar aller landen.

Die idioot en malloot zijn inderdaad vatbaarder voor een virus, het virus schoonheid zien en horen. Maar hongeren zullen ze! t schavot op met dat uitschot!

Ook de regeerder mag al eens een grap uithalen vindt hij. Binnen een aantal weken roept hij: allez, ´t was maar om te lachen. Jullie hebben ook geen gevoel voor humor zeg!

Voor alles heeft hij een uitleg, die hoeft niet eens ergens op te slaan.

Was getekend.