De strijd om Catalonië kende gisteren drie open fronten: Een juridische, politieke en economische.

Om negen uur ´s ochtends werd de juridische strijd ingezet met een hoorzitting van het hoofd van de Catalaanse politie, die van opruiing beschuldigd wordt. Resultaat: “Ik werd niet tijdig verwittigd over wat en hoe wat te doen door de Guardia civil”. Hij kon beschikken tot nader order.

Het politiek gehakketak werd opgeluisterd door de beslissing van de Catalaanse president door dinsdag het parlement bij elkaar te roepen als dat maandag niet mag. Ter info: Het grondwettelijk hof verbood de op maandag aangekondigde plenaire vergadering waar mogelijks unilateraal onafhankelijkheid zou uitgeroepen worden.

Dit komt Puigdemont, Catalaanse president, enerzijds goed uit. Een dag gewonnen om te zien of er een of andere manier is om de muurvaste situatie wat los te wrikken. Want ondanks zijn zelfzekerheid op nieuws en toespraken lijkt het erop dat er binnenskamers barsten ontstaan in de eenheid van zijn regering. Meerdere stemmen gaan op tot dialoog. En ik vermoed dat 15 tot 25 jaar gevangenisstraf om de ongrondwettelijke referendum stunt hem niet meteen als een vakantie in de oren klinkt. Krijgt hij het rechtgetrokken valt er wel iets te regelen daaromtrent wellicht.

De politieke vader van Puigdemont, ex-president Artur Mas, werd ook nog even totaal belachelijk gemaakt met opgediepte beelden uit 2015 waarbij hij in een vurige toespraak roept: Men (Madrid) probeert ons angst aan te jagen door te verkondigen dat bedrijven en banken zullen weggaan als Catalonië onafhankelijk wordt. Ik kan u verzekeren mensen, ze gaan vechten om hier te mogen zijn! Geen enkel bedrijf of bank zal weggaan! Geen enkel!!”

Wat bleek? Vrijdagavond trok Banc Sabadell weg uit Catalonië naar Alicante. Gisteren, zaterdag, volgden Gas Natural Fenosa richting Madrid, CaixaBank naar Valencië en Oryzon Madrid.

Dus van de open fronten werd de economische de belangrijkste. En de meest verontrustende. Codrniu en Freixenet verklaarden in een persbericht dat ook zij vertrekken indien Catalonië daadwerkelijk de onafhankelijkheid uitroept. Seat, Bayer en Siemens wachten af maar “Volgen de situatie op de voet en zullen de nodige stappen ondernemen naargelang de politieke situatie evolueert”.

Dus de bemiddelaar in het conflict, zonder een woord te bemiddelen, lijkt de bedrijfswereld te worden. Plots gingen er stemmen op uit de regeringspartij tot dialoog. Zoals eerder vermeld: Er komen barsten.

De vertrekken van bedrijven werden in de nationale en internationale pers weinig toegelicht. Het is niet zo dat die bedrijven nu hier de boel sluiten, mensen ontslaan en ergens anders hun activiteiten voortzetten. Neen, alleen de hoofdzetel wordt elders ondergebracht. Een bureaucratische zet richting stabielere oorden om zich te verzekeren van binnen de EU te blijven. Op vrijdag had de regering de deur wagenwijd opengezet middels een decreet opdat bedrijven per “express” dit konden doen indien ze dat wensten.

Dus voor Juan met de sombrero verandert er op het eerste zicht niets. Voor de Catalaanse staatskas is dit een aderlating. Bedrijven betalen in de regio waar ze hun hoofdzetel hebben jaarlijks een fikse duit aan belastingen. Bij kapitaaluitbreidingen, veranderingen in structuur van het bedrijf ook. Al deze bijdragen ziet Catalonië nu aan zijn neus voorbijgaan. Een aderlating van jewelste kan dit worden.

Als kers op de taart meende de aanzetter van de onafhankelijkheidsstrijd, ex-president Artur Mas, gisteren nog te moeten verkondigen: “Catalonië is nog niet klaar om onafhankelijk te worden, infrastuur zoals grenscontroles en economisch plan ontbreken nog”. Een week terug was daar geen sprake van. De goede man vergat niet alleen wat hij twee jaar terug kwaakte, maar nu ook al wat hij een week terug zei.

Het kan verkeren zei Bredero. En of het kon verkeren.

Keep you informed.

Tom