´t Stond in de sterren geschreven dat er kloterij ging van komen. Het in sterren schrijven is voorbehouden aan de goden vermoed ik want mij is deze kunde onbekend. Zes september 2017 was het startschot van wat een heet najaar zou blijken in Catalonië. U kent die streek wel, vele Noorderlingen passeerden al de Costa Brava en hun met appartementen en drankgelegenheden volgepropte straten en stranden.

Dat dit deeltje van de wereld ook over een eigen regering beschikt, El Govern, is u wellicht ook weleens ter ore gekomen. Vandaag exact een jaar geleden stemde die een wet om een referendum te houden dat moest doorgaan op 1 oktober. Blijkbaar illegaal was die wet volgens de grondwet van het land waar Catalonië nog steeds deel van uitmaakt, Spanje.
Het is niet mijn bedoeling om alles nog een keer op een rijtje te zetten wat er allemaal gebeurde, wel om het resultaat van een Daliniaans jaar te bevatten.

Nog nooit vrat ik het zo zout de afgelopen 27 jaren dat ik in deze contreien rondbanjer. Vluchtende politici, gevangen gezette politici, verplichte verkiezingen, een reglerechte bezetting van een autonome regio en een verdeeldheid van Catalonië in Catalonïe. Een jaar na datum is de strijd verschoven. Is het geen Catalonië-Spanje meer. Het verwerd een Catalonië-Catalonië.

In een stadje buiten Barcelona, Vic, kweelt elke dag een stem door de geluidsinstallaties van de gemeente onafhankelijkheidstaal. Staat een plein vol gele kruizen waar dan een ander meende te moeten op inrijden. In Blanes, u welbekend als vakantiebestemming, stonden stranden vol met gele kruizen. Waarop Catalanen die niet meteen de nood inzien om onafhankelijk te worden ook de zooi wilden weghalen. Dat daar kloterij van kwam hoef ik u niet uit te leggen.

Overal in dorpen en steden kan men gele linten vinden, de voorstanders van onafhankelijk knopen en knopen met onuitputtelijke energie erop los. De tegenstanders met een al even grote energie gaan met patrouilles de straat op om te ontknopen en de zooi op hun beurt te verwijderen. Hoe is het zover kunnen komen dat een volk zich zo gek laat maken? Vriendschappen, huwelijken en relaties gingen kapot om deze strijd. Catalanen tegen de Catalanen. Want vergis u niet, niet elke Catalaan wil onafhankelijkheid. De verdeling ligt nu net op niet onafhankelijk als u mij toestaat de verkiezingstuislag van 24 december erbij te halen. Puur stemmen tellend was er geen meerderheid die pro-onfhankelijkheidspartijen stemde. Het kiesstelsel zorgde er wel voor dat er een pro-onafhankelijke regering kwam.

Maanden van gehakketak leverden uiteindelijk een nieuwe president op. Eer een marionet van de vorige president, die vluchtte, u welbekend. En dit heerschap is niet op zijn mond gevallen als het erop aankomt even de helft van zijn eigen bevolking nota bene te schofferen tot op het bot. Deze meneer meende een aantal jaren terug dit te moeten verkondigen:
“Nu kijk je naar je land en zie je de beesten weer praten, maar ze zijn van een andere soort: aaseters, adders, hyena’s, beesten met menselijke vorm, echter, die haat uiten, een verstoorde haat, misselijkmakend, als van valse tanden met schimmel, tegen alles die de Catalaanse taal vertegenwoordigt, ze zijn hier, onder ons, ze walgen van elke uitdrukking in het Catalaans, het is een ziekelijke fobie, er is iets Freudiaans in deze beesten, of een kleine hobbel in hun DNA-keten.”

Het woord Xenofobie komt zomaar mijn hersenpan binnengewandeld als ik dergelijke uitspraken lees.

En nu met 11 september in het verschiet, de nationale Catalaanse feestdag, belooft dit heerschap aan de helft van de bevolking die hij vertegenwoordigt alweer voor een hete herfst te zorgen. De andere helft, hyena’s meen ik te begrijpen, die hij vertegenwoordigt kan de boom in.

Ik kijk naar de sterren en probeer er in te lezen. Maar begrijp hun taal niet, dus geen idee wat er allemaal aan Daliniaanse toestanden nog in het verschiet liggen.

Was getekend

TFL