Vervolg op: Proloog

De weeën waren twaalf uur na aankomst in het ziekenhuis dan toch begonnen. Om de vier minuten krijste mijn moeder als een speenvarken dat gekeeld werd. Maar ze had al veel watertjes doorzwommen dus geen paniek.
“Je moet niet schrikken meisje,” zei ze tegen het jonge verpleegstertje dat toch een paniekerige blik kreeg van moeders’ gekrakeel. “Dat doet zeer. Een keertje goed schreeuwen en je vergeet de pijn.” Waarop ze nog een keer, alsof ze haar woorden kracht wilde bij zetten, haar keel openzette.

Na een uurtje of drie schreeuwen was het dan zo ver. Twee verpleegsters met een zenuwinzinking, Vader met een stuk in zijn kloten op een vrouw in de glazen straat en ik uiteindelijk vastbesloten om te zien wat er daarbuiten te beleven viel.
Vader liep bronstig. Moeder had hem al twee maanden de toegang tot haar pruim ontzegd. “Trek dan een keer aan mijn fluit”, bedelde mijn vader, maar daar had moeder geen oren naar en op veertigjarige leeftijd vond hij het belachelijk om zelf met zijn leuter aan de slag te gaan. “Ze moet het zelf maar weten,” dacht hij, “maar één dezer dagen geraak ik wel aan mijn trekken met een lekkere zwarte vrouw voorzien van grote tieten”.

“AAAhhhhhh!”, riepen ze in koor, zij het weliswaar elk op een andere plek. Moeder in de steriele operatiezaal van een kliniek en vader in het smerige achterafkamertje van de hoerenbuurt. Beiden haalden opgelucht adem. Ik niet. Ik zette het op een schreeuwen alsof ik op mijn beurt weeën had. Kinderen zijn van nature toch vervelende wezens moet de vroedvrouw gedacht hebben, ze gaf me meteen een paar flinke tikken om me duidelijk te maken waar mijn plaats was.

Moeder lag me met een gelukzalige glimlach te bekijken terwijl ik aan haar borst lurkte. De donkere vrouw keek op dat eigenste moment met een verveelde blik naar mijn vader, die met een gelukzalige kop op haar weelderige boezem lag.
Een paar dagen later werden we met z’n allen vriendelijk verzocht het ziekenpand te verlaten. Mijn tocht tussen begin en eind had was begonnen met een entree die er mocht wezen.

Werd vervolgd: Vals gekwaak

TFL