Alles went. Ook een onafhankelijkheidsstrijd. Ondanks de spanning stijgt richting een explosie blijft de stad zijn gang gaan. Rond 6:30 maakte ik een wandeling door het ontwakende Barcelona. De ringweg langs de zee vol verkeer, zo nu en dan plots remmend en stoppend. Wat getoeter hier, een boze bestuurder daar. De stad inwandelend liggen de straten er nog rustig bij. Aan een bushalte wat mensen wachtend, vuilnisophalers de laatste containers legend en hun nachtdienst zit erop. Op dit uur moeten de gedurende de dag cirkelende helikopters nog opstijgen. De afwezigheid van hun geronk is een welkome.

Niets wijst op spanning. En toch hangt die in de lucht. Het lijkt wel alsof de straten zich koest houden, de gebouwen hun adem inhouden en de Catalanen waakzamer zijn. Het onbekende doet een mens behoedzamer zijn.

Waar gisterenavond een vreedzame optocht was van 200.000 mensen met kaarsen in de handen, valt nu niets te merken. Op gang komend verkeer. Vandaag keert de rust even terug die ook het afgelopen weekend heerste. Uiterlijke rust althans.

Mocht Kim Il Jung een raket afvuren, ik vraag me af of iemand er hier zou van wakker liggen. De onafhankelijkheidsstrijd heeft iedereen in de ban. Alleen dat onderwerp leeft in de stad en in catalonie. Het juridische en politieke steekpsel bereikt nu zijn apotheose. Is driemaal scheepsrecht morgenochtend om tien uur? Dat Puigdemont geen duidelijk antwoord zal geven lijkt een feit. De wet 155 dan maar? Catalaanse parlement bevoegdheden kwijt? Catalaanse politie onder Spaans bevel? En dan? Verkiezingen? Geen kat die het weet op dit moment.

De hamvraag blijft of er rellen van komen. Na twee enorme blunders van de centrale regering, het politiegeweld en het arresteren van de Jordi’s, kwamen gisteren 200.000 mensen de straat op met kaarsen. In rust en vrede. Na het spierbalgerol van de Catalaanse regering, zowat elke grondwettelijke regel aan haar laars lappend, lijkt ze nu haar taktiek te veranderen.
Heel hard roepen dat zij willen dialogeren, een roep om hulp richting Europa. Het lijkt alsof de Catalaanse regering de woorden van Juncker niet begreep. “Binnen 15 jaar een EU van 90 lidstaten is niet de bedoeling,” verklaarde verleden week Juncker nochtans. Europa heeft het niet voor verbrokkeling, zoveel is duidelijk.

De extremistische CUP partij dringt aan op de onafhankelijkheid uit te roepen voor morgenochtend 10 uur. Gisteren liet de Catalaanse vice-president Junqueras nog weten dat als de wet 155 er komt, de Catlaanse regering niet bij de pakken zal blijven zitten en reageren. Is dit een oorlogsverklaring?

PS: De verzekeringsmaatschappij Segur Caixa die de burgerlijke aansprakelijk van de Catalaanse leden van de regering en de infrastructuur vezekerde, zette de polis stop. Sinds 11 oktober. “De politieke onzekerheid en het illegale karakter van de handelingen van de regering nopen ons daartoe.”

Dali draait fijntjes aan de tip van zijn snor me dunkt en declameert theatraaL: Surreallismo!

Keep you informed.
Twitter: @vandepotgerukt

Leave a Reply