Vervolg op “Het Walhalla van het hol gekwaak(33)”

Aangezien het elke avond in het haardvuur staren na een tijd ook ging vervelen, want om de lichtbak uit te vinden was het nog niet slim genoeg, begon het verhalen te schrijven. Ridders, jonkvrouwen, narren. Allen kregen een rol. Maar een Spanjaard werd omtrent de jaren 1600 die figuren een beetje beu. Zij veranderden namelijk nooit. Was de held een in metalen pak gehesen blonde adonis met goede bedoelingen aan het begin van het verhaal, dan was hij na het beleven van avonturen nog steeds diezelfde adonis. Die onderweg wel een paar snoodaards lessen had geleerd middels zwaardhouwen en verpletterende goedendags. Er zat geen evolutie of verandering in die ophemelende werkjes.
“Daar ga ik eens verandering in brengen” moet onze Spaanse vriend gedacht hebben en schreef onder een verzengende zon een satirisch, kritisch verhaal over een idioot die meende molens te moeten bevechten. Een grote scheldpartij tegen de mooie ridderverhalen die ik reeds aanhaalde. Hij schreef zowaar een van de eerste romans in de Europese contreien.

Maar al dat geschrijf uit die losse pols met veer en inkt op papier ging op den duur ook vermoeien. Gelukkig had het korte tijd daarvoor een machine uitgevonden die het geschrevene in veelvoud kon produceren en voor velen toegankelijk maakte. Daar kwamen vodden van. Want de ene vond niet dat de andere te slim moest worden door al dat gelees en geleer. Sommigen zouden wel eens van gedacht kunnen veranderen wat geloven betrof. En er was al genoeg veranderd sedert het uit het water kroop. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en dus ging het door met veranderen. Zij het gepaard gaande met een paar oorlogen waar een hoop miljoenen meteen tot martelaren en aan gort werden bebombardeerd. “Een mens kan zich al eens vergissen”

Het had nu geleerd gedachten uit te wisselen. Toch zou dat gedachten wisselen sneller moeten dacht het. En volgens de enen was de redder in nood een onlangs overleden Amerikaan met zwarte rolkraag, volgens de anderen een aantal gisse Koreanen. Het buigt zich nog over deze kwestie in internationale gerechtshoven. Het knutselde de smartphone in elkander!
Er schijnen ondertussen al meer van die dingen in omloop te zijn dan mensen met toegang tot drinkbaar water. Maar ik zei het al voorheen: We blijven positief. Met dit stukje spitstechnologie kan en mag nu iedereen tante Corrie uitnodigen in milliseconden zonder enige inspanning. Wel moet ze daar misschien wel op een gevleugeld kerosine verslindend tuig voor stappen om nog op tijd aan de rijkgevulde dis te kunnen aanschuiven. En aan die dezelfde tafel zal men tante Corrie loven om haar moestuin en het aankopen van natuurvriendelijke thee. Dat ze daar eventjes een ecologische voetafdruk in de aarde had geramd van een paar hectaren met haar vliegreisje vergat men voor het gemak. De boog kan niet altijd gespannen staan nietwaar.
En al die veranderingen zorgden voor comfort. Voor sommigen toch. Of het er ook gelukkiger is van geworden durfde Sylvain niet meteen te zeggen.

Volgende metro 0m 58s

Vervolg “Het Walhalla van het hol gekwaak(35)

Tom

Leave a Reply