Vervolg op “Het walhalla van het hol gekwaak(32)”

Het vond er geen ander woord voor dan vooruitgang. Hoe meer het bouwde, naar manen vloog, ziektes overwon, hoe meer het zichzelf bewonderde en bejubelde. Wat was het toch een ingenieus superieur wezen dat zomaar los uit de pols alles veranderen kon. Ondertussen bleef het grootste genot aan elkanders genitaliën sabbelen.
Maar niet negatief zijn sylvain, het deed ook schone dingen. Het bedacht op ingenieuze wijze de communicatie middels woorden. Pure jaloezie welde bij sylvain op als hij bedacht dat diegene die op het idee kwam namen te geven aan de dingen dat zomaar mocht en vrijgeleide kreeg van de rest die op jacht ging om ‘s avonds het vrouwtje te imponeren met een dood hert.


Konijn, kip, boom, paljas, zon, maan en apestoned. Alweer zomaar los uit de pols kwatelde het meteen een paar woordenboeken vol. Het bedacht zowaar ook het woord: Liefde! Wat moet het daar op gezwoegd hebben. Want dat onbestemde gevoel dat het soms voor de dingen voelde, het mannetjesdier voor wijfjesdier en vice versa bespeurde, viel niet gemakkelijk te beschrijven. Het deed het verdomme maar toch! Bravo en bedankt daarvoor onbekende voorouder. Een verandering die tellen kan die lettergeleerdheid.

Dat er rond dezelfde tijd een aantal bossen verder ook anderen waren die op hetzelfde idee kwamen om middels keelklanken de dingen te beschrijven zou later nog voor veel miserie zorgen. De ene bedacht het woord konijn, de andere conejo en nog een ander lapin. En blijkbaar had elk zo een beetje het idee dat zijn klank de juiste was en oordeelde dat de rest die goedschiks of kwaadschiks ook zou moeten kwelen. Vraagt u het maar aan de Vlamen of Catalanen. Zij kunnen er u alles over vertellen. Ook de kleur van het leer waarin het gelooid was zorgde meermaals voor heibel. “Een mens kan zich vergissen, nietwaar.”

Maar positief blijven, riep Sylvain zichzelf tot de orde een volgende sigaret opstekend. Al dat namen geven en nu in staat om te keuvelen was wel leuk. Maar hoe verwittigen we tante Corrie die een paar bossen verder woont dat het hert klaar en gaar staat om zes uur en dat zij meer dan welkom is een vorkje mee te prikken?
Het toverde uit zijn net uitgevonden hoed het alfabet! Keelklanken omgezet in tekens! Was me dat even een uitvinding die nog maar een keer de wereld veranderen zou. 26 tekens leken het voldoende. En zo geschiedde.

Het had wel nog af te rekenen met een logistiek probleem. Een aantal eeuwen rondzeulen met stenen tabletten zorgde hier en daar toch voor een pijnlijke rug en het zette zijn denkspier alweer in overdrive en vond het papier uit. Dat was mij alweer een uitvinding van heb ik u daar!

Volgende metro: 1m 00s

Vervolg “Het walhalla van het hol gekwaak(34)”

Leave a Reply