Op de zoemende tonen van aanvliegende dronen kwamen ze tonen hoe het moest.
Lieten alles achter na een wijl.
Verwoest

Als ware het een kantoorpik, nu en dan zuigend aan het rietje van een flesje prik.
Zijn schrijfmachine was vervangen. Scherm en paneel.
Waarmee hij duizenden kilometers verder om kelen zelen legde.

Een druk op de knop en hop!
Alweer een stapje dichter naar wereldvrede.
Middels het zaaien van de dood.

De dienst is voorbij.
Hij denkt aan vrouw, kind en avondeten.
Wat zou er zijn aan lekkernij?

Duizenden kilometers oostwaarts waarde de geur van deze technologische terreur.
Rottend mensenvlees.

Hij streek tevreden over het middenrif.
Waar zijn net verorberde maaltijd tevreden rust vond.

Dochterlief met zacht glimlachje slapend.
Hij op de sofa voor de televisie gapend.

Morgen weer een dag.

Tom