Waarschijnlijk, mogelijks, vermoedelijk, schijnbaar, onbevestigde bronnen, blijkbaar. Het walhalla van het hol gekwaak viert hoogtij.

En bij al die stormachtige nietszeggende hooggetijden vraag ik me maar één ding af: Wat is terrorisme? Iemand? Als u mijn mening in de volgende zinnen verwacht te lezen mag u hier alreeds stoppen. Ik denk luidop namelijk dit schrijvend. Vraag me af. Iedereen blijkt het te weten behalve ik. Overal wordt met het woord terrorisme gegooid als ware het confetti op een verjaarsfeestje.

Het raadplegen van Van Dale levert me een begin op:
“ter·ro·ris·me (het; o) 1 het onder druk zetten van een regering of bevolking door daden van terreur.”
Maar dit begin katapulteert mijn afvragen meteen naar een volgende vraag in plaats van een verlossend antwoord: “wat is terreur?” Ver hoef ik niet te bladeren in datzelfde woordenboek om meteen kant en klaar te lezen: “ter·reur (de; v(m)) 1 georganiseerd politiek geweld.”

Nu ben ik nog verder van huis. Dus terreur is geweld mits toevoeging van de ingrediënten georganiseerd en politiek? Rekenkundig: Geweld + politiek + georganiseerd = Terreur. Simpel!

Of toch niet?
De vader die zijn zoon genadeloos afslaat om een of ander akkefietje, zijn vrouw onderdrukt zaait geen terreur aldus? In ieder geval niet volgens de Van Dale. Of kunnen we dan spreken van sociale terreur? Tiens, bedenk ik me nu plots, dat is het! Er zijn verschillende vormen van terreur. Dus ook van terrorisme! Ik voel me een stap dichter naar een antwoord. Toch blijft het nog een lange tocht door de mist van deze gedachtenterreur die ik op mezelf pleeg.

Nog voor de kogel de loop verlaten heeft staan reeds alle persen klaar om de woorden terrorisme en terreur in miljoenvoud te drukken zonder meer, sturen televisiezenders, radiostations en kranten hun zonen uit naar plekken des onheils om met de woorden mogelijks, waarschijnlijk, naarvolgens, vermoedelijk en onbevestigde bronnen hun naar bevestiging van terrorisme snakkende miljoenenpubliek in de ban te houden. Het donkerbruine vermoeden rijst bij me dat er miljoenen teleurgesteld achterbleven. Want hoe men ook zijn best doet de ingrediënten georganiseerd, geweld en politiek te vinden bij de daden van de afgelopen weken, vinden kan men ze niet. Of ik zie iets over het hoofd.

Nu vraag ik u, is het moeten en zullen vinden van een bevolkingsgroep, geloofsovertuiging of politieke overtuiging om het schavot op te jagen en te veroordelen geen terrorisme?

Tom

Leave a Reply