Meer dan dertig mensen aan stukken gereten, en een paar verdiepingen vol gewonden. Tot zover de feiten waar eigenlijk niemand meer bij stilstaat: een hoop zonen, moeders, dochters, vaders die elkaar verloren. Zij zullen geen discussies meer samen voeren, kalkoenen verorberen op nieuwjaar, lui op de sofa liggen, een zak chips opensnokken bij een film, ongedurig aan een kassa staan in de supermarkt, geen straaltjes speeksel zeveren in elkanders armen slapend.

Dat interesseert, behalve zij die iemand verloren, geen enkele beleidsvoerder.

Nadat de galm van de ontploffende gordelbommen wegebde, de stukken rondvliegend glas vielen, de ledematen en stukken vlees neerploften, het stof ging liggen, werd het een paar seconden stil.

En toen gingen alarmen loeien bij de machthebbers en hun discipelen. Als een stampende losgeslagen koeien en stieren liepen ze riching nergens. Het enige doel waar ze al hun energie en pijlen op richtten was en is: Op wie o wie schuiven we de verantwoordelijkheid voor ons jarenlang zelfvoldaan vadsige beleid? Hoe redden wij ons hier uit? Als een stel kinderen die beseften dat ze iets niet koosjer uitvraten.

De afgelopen vijftig jaren werden er meer postjes, deel dit en regionale dat regeringen uit mouwen geschud dan daadwerkelijk besturen. Een land met evenveel inwoners als de stad New York, waar een burgemeester volstaat, staat nu in zijn blootje met al haar zelfuitgevonden regeringen en commisies.

En wat doen de heren politici? Als radeloze hongerige ratten elkanders keel oversnijden. Iemand moet de schuld, behalve zijzelf. De truuk van op de vorige regering te schuiven heeft het volk onderhand door. Werkt niet meer. Inventiviteit is nodig. Energie wordt gestopt in schuld schuiven op, niet in handen uit de mouwen en daadwerkelijk doen.

De persoonlijke adviseurs en imagebuilders van de heren politici draaien overuren. Terwijl zijzelf huilie huilie in een hoekje ziten en zichzelf slachtoffer vinden.

Schaam u meer dan netjes vergoede verkozene. U deed niets. En wat erger is, u leerde niets van deze schandelijke daad. Of toch, u zo mogelijks nog schandelijker te gedragen.

Tom