Vervolg op “Het Walhalla van het hol gekwaak(24)”

“Hier, met de rest mag je een ijsje kopen,” zei ma terwijl ze over haar schouder een honderd frank biljet hield. Sylvain boog zich naar voren en nam het aan.
“Verlies ze niet en heb je je jas aan? Voor de bioscoop mag je niet parkeren, dus stoppen we en snel de auto uit.”
Sylvain was er klaar voor. De spanning steeg in hem.
Alleen in de grote stad, dacht hij.

“Dag,” mompelde hij de blauwe Honda Civic nakijkend vanop het voetpad. Het enorme stationsplein voor zich. De trappen van de bioscoop achter zich. In een houten hok linksboven de trappen zat de kaartjesverkoper. Er stond een rij met ouders en kinderen. Sylvain voelde zich dubbel. Enerzijds trots naar de dreumesen in de rij kijkend dat hij hier zomaar eventjes alleen een filmpje kwam meepikken. Anderzijds overviel hem een eenzaamheid. Hier stond hij, alleen.

Toen het zijn beurt was rekte hij zich uit. Het glas had cirkelsgewijs gaatjes om de man in het hok toe te laten de kopers beter te horen. Sylvain was te klein en besloot dan maar zijn hoofd op het houten plankje te leggen en in het gaat waar centen doorgegeven moesten te praten.
“Een kaartje voor de Rescuers alstublieft,” zei hij luid en heel beleefd. Want dat was Sylvain. Beleefd.
“Dat is dan 120 frank,” zei de man die van een rol een kartonnen kaartje scheurde.
“Honderd..twintig?” stamelde Sylvain. “Ik heb maar honderd frank meneer,” zei Sylvain die tranen voelde opwellen.
De man keek op. Zag dat Sylvain geen schoffie was die hem in de maling nam. Maar zuchtte ook ongeduldig.
“Honderdtwintig jongen, anders geen Rescuers,” zei hij.
“Dank u wel,” meneer stamelde Sylvain. Stapte opzij om de man zijn volgende klant te laten bedienen.

Sylvain ging op de trappen van de bioscoop zitten. En toen gebeurde het. Tranen stroomden. Verloren in deze stad. Hij wist niet hoe naar zijn grootmoeder te raken. Geen bioscoop en nog twee lange uren voor ze hem halen kwamen. Hij durfde geen poot van de cinema weg.

“Wat scheelt er jongen?” Hoorde hij een mannenstem.
Sylvain keek over zijn schouder. Veegde zijn tranen en snot snel weg. Een vriendelijk mannengezicht keek hem aan.
Hakkelend en hortend vertelde Sylvain over zijn afgezet zijn en geldtekort.
De man aanhoorde hem.
“Twintig frank tekort dus,” zei hij terwijl hij een stuk van twintig opdiepte uit zijn portefeuille.
Sylvain kon zijn ogen niet geloven. Iemand gaf hem zomaar geld. Even dacht hij dat hij dat niet aanvaarden mocht. Zijn ouders woest zouden zijn. “Alsof wij arm zijn! Moeten bedelen!”
Tegelijkertijd vlamde het door zijn kop: “Ma heeft ook gezegd dat ik een ijsje mocht, zal ik het deze meneer zeggen?”
Sylvain zei er niets over.
“Be.. bedankt meneer.”
“Veel plezier met je film. Koop nu snel je kaartje anders ben je te laat.”
De man begaf zich naar zijn wachtende kinderen die Sylvain een paar minuten eerder stoer had aangekeken dat hij hier alleen stond.

Volgende metro 1m 44s

Kreeg een vervolg: “Het Walhalla van het hol gekwaak(26)”

Leave a Reply