Vervolg op “Het walhalla van het hol gekwaak(14)”

De tonijn smaakte hem. Het wijf ratelde maar verder over hoe armzalig de diensten wel waren. Over hoe traag haar Internet wel niet was. Ze zelfs nu en dan al vier seconden wachten moest voor een mail verstuurd raakte.
“Hoeveel dolfijn zit ik te vreten,” dacht Sylvain ondertussen naar zijn met dikke brokken tonijn volgestouwde sandwich turend. Hij had ooit ergens gelezen dat bij het leegvissen van de zeven zeeën regelmatig een vrolijke buitelende tuimeleaar in de netten verstrikt raakte. Tijd ontbrak om al die netten te controleren dus werd dit zoogdier meteen mee vermalen en einidgde mee in een blik tonijn.
“Mevrou…” zei hij plots snel. Hij had gemerkt dat de lerares dreigde stil te vallen.
“Onderbreek mij niet!” Zweepslag.
Sylvain glimlachte. Hij voelde zich een pianist. Bespeelde haar op een virtuoze manier en zij deed wat hij van haar verlangde. Geluid maken. Jammer dat het geluid een ongestemde piano was en er allesbehalve mooie klanken uit klonken.
Hij verfrommelde het zilverpapier van zijn nu verorberde sandwich. Leunde voorover en rustte lui met beide ellebogen op het bureaublad, zijn handen op zijn wangen. Keek naar het scherm en zag dat dit wijf zowaar al 18 minuten en 22 seconden zat te ratelen. Een wereldrecord. Niet qua lengte van gesprek, wel van monoloog.
Hij besloot van tactiek te veranderen. Wilde graag een sigaret gaan roken en moest deze monoloog tot een eind zien te brengen.
“Mevrouw!” Luid. Kordaat. In de aanval met een tegenzweepslag. Het wicht dat naast hem zat keek nog maar eens verwonderd. “Kan u voor mij een browser openen?”
De tegenaanval bleek te werken. Een stilte volgde waarbij mevrouw de lerares haar hersenpap luidop in opperste paniek begon te kraken: “Een wat?!” Zei was degene die de vragen stelde, niemand werd geacht haar vragen te stellen. Behalve een arme dreumes die met volle blaas in haar klasje met een piepstem vroeg: “Mag ik naar het toilet?”. Waarop ze haar verbale zweep liet knallen.
“Nee! Tijdens de pauze!”
Ze herstelde zich meteen van deze uppercut.
“Wat is dat?” kort. Afgemeten.
“Dat is een programma waar mee u op het Internet surft. Een Internet Explorer, Google Chro..”
“Ik kan niet op Google!” Woest zei ze het.
Sylvain zuchtte hoorbaar. Hij begon zijn geduld te verliezen. Niet om deze tuttebel wel omdat het tekort aan nicotine in zijn bloedbanen zich begon te roeren. Hij wilde haar wel helpen maar dan moest ze wat meewerken. Hij besloot de gorve middelen in te zetten om dit een gesprek tot een eind te brengen. Had tegelijkertijd binnenpret over haar komende reactie.
“Heeft u een tandenstoker mevrouw?”
“Een tandenstoker?!” Helemaal van haar water.
“Ja, mevrouw, een tandenstoker,” Doodkalm.

“Volgende metro 3m 13s”

Tom

Vervolg: “Het walhalla van het hol gekwaak(16)”

Leave a Reply