Vervolg op “Het walhalla van het hol gekwaak(13)”
Sylvain had al een tijdje haar gegevens op zijn scherm staan. Als hij dan een paar seconden wachtte en meteen de gegevens vliegensvlug aflas, leek het de klant toe dat hij werd geholpen door iemand die zijn werk kende.
Niet de lerares.
“Dat werd tijd!”
Ondertussen had Sylvain ook het programma geopend dat hem rechtstreeks de lijn en activiteit van het modem bij mensen thuis liet meten. Toen Sylvain voor de eerste keer het programma gebruikte was hij onder de indruk geweest wat het allemaal kon. Je kon zelfs zien of iemands digitale decoder goed was ingeplugd op het modem, op welke poort en aan welke snelheid.
De lerares haar Internet werkte. Een onhoorbare geslaakte zucht later zei hij:
“Mevrouw Van Belle, uw Internet werkt naar behoren. Ik vermoe…”
“Meneer!” de zweepslag van een leeuwentemmer was er niets bij. “Ik zal toch wel weten of ik Internet heb of niet!”
Dit waren de klanten die hem ijskoud lieten. Waarvan hij wist dat hen proberen helpen niets hielp.
Zij er vanuit gingen dat iedereen de zeven zonden over hen heen wilde gooien. Eenieder hen met hoogmoed zal behandelen, hebzuchtig het weinige plezier in hun bestaan wil vergallen, hen rauw lust met gulzige woede en middels traagheid hen de dood in tergen zouden.
Haar computer had simpelweg geen contact gemaakt met haar wifi, wist Sylvain meteen. De oplossing was een makkelijke. Een tirade later en een paar smakelijke happen verder werd het mens alleen maar woedender. Het kwam hem goed uit, hij had honger en kon rustig zijn sandwich opeten. Hoefde niet eens al te stil te zijn door het geraas van de lerares.
Zo nu en dan om haar aan de gang te houden zoals je een auto aanduwt onderbrak hij haar.
“Mevrou..”
“Laat mij uitspreken en onderbreek mij niet!”
Gelukt. Sylvain at verder.
Volgende metro 3m 15s”
Tom